Często w mediach słyszy się o tym, że ktoś padł ofiarą wyłudzenia metodą na wnuczka i oddał przestępcom oszczędności życia. Choć do przestępstw takich dochodzi już od lat, to wciąż są popularną metodą na okradanie, szczególnie osób starszych. Według danych policji tylko w 2017 r. oszustwa na wnuczka próbowano blisko 6 tys. razy, a do skutecznych wyłudzeń doszło ponad 1600 razy na łączną kwotę przekraczającą 53 mln zł!. Jak nie dać się oszukać?
Trzeba zacząć od tego, co to jest metoda na wnuczka. To rodzaj oszustwa, który polega na wyłudzeniu pieniędzy, ewentualnie innych wartościowych rzeczy, od niczego nieświadomej ofiary. Najczęściej są nimi osoby starsze, które na dodatek mieszkają same, bez rodziny, a jednocześnie są ufne i otwarte.
Na czym polega metoda na wnuczka? Mechanizm jest stosunkowo prosty. Przestępca, tzw. telefonista, dzwoni do swojej potencjalnej ofiary i podaje się za jej wnuczka, bądź innego członka rodziny, np. siostrzeńca. Za pomocą wcześniej przegotowanej opowieści, próbuje wmanewrować ją w przekazanie pieniędzy. Oszust prowadzi rozmowę tak zręcznie, że jego ofiara zaradza mu wiele detali na temat osoby, którą udaje, dzięki czemu łatwej mu dalej kłamać. Zawsze prosi też, aby o sytuacji nie informować pozostałych członków rodziny.
Według policji oszuści najczęściej posługują się „legendami”:
Oszuści często stosują też szantaż emocjonalny, np. zaczynają płakać do słuchawki. Pieniądze potrzebne są natychmiast, ale oszust ma dobrą wymówkę dlaczego nie może odebrać ich osobiście. Podsyła za to dobrego znajomego, maklera, prawnika itp., który odbierze je od ofiary. Czasami zdarza się, że telefonista prosi o przelew lub przekaz pieniędzy na wskazane konto, a nawet pozostawienia koperty z pieniędzmi w umówionym miejscu.
Jedną ze szczególnych wariacji metody na wnuczka jest tzw. oszustwo na policjanta. Tym razem przestępcy najpierw podają się za członka rodziny lub inną osobę, a potem w następnym telefonie za funkcjonariusza policji. Za pierwszym razem proszą o pieniądze według schematu przedstawionego wcześniej. Mogą też podawać się np. za pracownika poczty, prawnika, inkasenta. Wówczas wyłudzają od ofiary adres zamieszkania. Po chwili przestępcy dzwonią ponownie, podając się za policjantów, którzy rozpracowują grupę przestępczą wyłudzającą pieniądze. Proponują zabezpieczenie pieniędzy ofiary w policyjnym depozycie. Po odbiór gotówki zgłasza się fałszywy funkcjonariusz.
Inny wariant tej metody polega na tym, że oszuści podający się za policjantów dzwonią do swoich ofiar z informacją, że ktoś z rodziny spowodował śmiertelny wypadek i aby uniknął aresztu, ofiara musi zapłacić.
Oszustwo metodą na wnuczka prawo kwalifikuje jako przestępstwo określone w art. 286 kodeksu karnego: „Kto, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadza inną osobę do niekorzystnego rozporządzenia własnym lub cudzym mieniem za pomocą wprowadzenia jej w błąd albo wyzyskania błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.”.
Ja zatem widać, wyłudzenie pieniędzy k.k. karze stosunkowo surowo. Jednak, gdy przestępstwo jest mniejszej wagi, czyli np. kwota jest niska, to wymiar kary za wyłudzenie pieniędzy jest mniejszy i sięga do 2 lat. W takim wypadku sąd może także wybrać karę grzywny lub ograniczenia wolności. Z kolei, gdy kwota jest znacznej wartości – powyżej 200 tys., wymiar kary wzrasta nawet do 10 lat. Kodeks nie określa jednak od jakiej konkretnie kwoty wyłudzenie pieniędzy ma miejsce.
Gdzie zgłosić wyłudzenie pieniędzy metodą na wnuczka? O takiej sytuacji należy natychmiast poinformować policję lub prokuraturę.
Pieniędzy można dochodzić na podstawie wymienionego już przepisu prawa karnego oraz ewentualnie skierować pozew na drodze cywilnej. Niestety, sposób na odzyskanie wyłudzonych pieniędzy wcale nie jest prosty i może wiązać się długą i skomplikowaną drogą prawną oraz dochodzeniem. W takim przypadku warto zatrudnić profesjonalną kancelarię śledczą, która świadczy zarówno pomoc prawną, jak i detektywistyczną.
Oszustwa metodą na wnuczka i policjanta wciąż są w Polsce dużym zagrożeniem, szczególnie dla osób starszych. Aby nie dać się oszukać, należy stosować zasadę ograniczonego zaufania, a w przypadkach nagłych i nie do końca jasnych telefonów o pomoc poprosić bliskich.
Tylko w USA oszuści internetowi wyłudzili w ubiegłym roku aż 143 mln dolarów. Również w Polsce rok rocznie odnotowywana jest coraz większa liczba cyberprzestępstw, w tym także różnego rodzaju oszustw i wyłudzeń pieniędzy. Jak się przed nimi chronić?
Na oszustwa w internecie polegające na wyłudzeniu pieniędzy można natknąć się niemal codziennie. To dlatego, że oszuści są sprytni i opracowali wiele metod na wyłudzenie pieniędzy przez internet. Wszystkie mają jeden element wspólny – żerują na łatwowierności i naiwności ofiar.
Jakie typy oszust internetowych spotyka się najczęściej?
Szczególnym rodzajem oszustwa w internecie jest oszustwo matrymonialne. Ich sprawcy budują zażyłe relacje ze swoimi ofiarami. Często najpierw dokładnie śledzą ich profile w mediach społecznościowych, korzystając przy tym z fałszywych kont. Ofiarami takich przestępstw najczęściej padają kobiety, które oszuści rozkochują w sobie, a potem okradają.
Jednym z często spotykanych sposobów na wyłudzenie pieniędzy przez internet jest tzw. oszustwo na „amerykańskiego żołnierza”. Polega na tym, że oszuści matrymonialni z Ameryki zaczepiają kobiety w mediach społecznościowych i podają się za amerykańskiego żołnierza przebywającego na misji w Iraku lub Afganistanie. Następnie prowadzą z nimi długą korespondencję w internecie. Rozmowa nabiera charakteru zażyłego i osobistego, padają deklaracje miłości i prośby zawarcia małżeństwa. W końcu oszust pod jakimś pozorem prosi o przelanie pieniędzy, np. aby mógł opuścić jednostkę albo na leczenie. Czasem oszust idzie dalej i twierdzi, że pieniądze nie dotarły, przez co wpadł w kłopoty i potrzebuje kolejnej sumy. W ten sposób wyłudzanie pieniędzy trwa dalej. Potem ślad po oszuście znika.
Wariantów matrymonialnego oszustwa internetowego jest więcej. Oszuści matrymonialni na FB potrafią podać się np. amerykańskiego inżyniera, bogatego wdowca z Francji, syryjskiego medyka czy nawet więzienia w Burkina Faso.
Oszuści matrymonialni z zagranicy niekoniecznie muszą pochodzić z USA. Pozorni oszuści matrymonialni z Ameryki zdjęcia i fałszywe historie na swoich profilach w mediach społecznościowych kradną z interentu. To właśnie na Facebooku oszuści matrymonialni najczęściej „łowią” swoje ofiary. A jako, że kradną tożsamość innych ludzi, to w praktyce mogą pracować z dowolnego miejsca na ziemi. Dlatego też są tak trudni do wykrycia przez służby i schwytani.
Przed oszustwami internetowymi ostrzega policja. I apeluje o zachowanie szczególnej czujności w sieci.
Wyłudzenie pieniędzy przez internet to przestępstwo, które jest ścigane na podstawie Kodeksu karnego. Oszustwo internetowe określa paragraf 1. art. 286 kodeksu karnego: „Kto, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadza inną osobę do niekorzystnego rozporządzenia własnym lub cudzym mieniem za pomocą wprowadzenia jej w błąd albo wyzyskania błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.”.
K.k. nie podaje od jakiej kwoty wyłudzenie pieniędzy przez internet, ani od jakiej kwoty oszustwa internetowe mają miejsce. Ewentualnie rozróżnić można oszustwo na kwoty nieznaczne oraz duże pieniądze. W pierwszym przypadku kara może być łagodniejsza, w drugim ostrzejsza – nawet do 10 lat.
Gdzie zgłosić wyłudzenie pieniędzy? O takiej sprawie należy powiadomić policję lub prokuraturę. Niestety, szanse na wykrycie sprawców i odzyskanie pieniędzy wyłudzonych w interencie są niskie. Wyłudzenie pieniędzy i sposób na ich odzyskanie to zazwyczaj zawiła procedura prawnicza. Pieniędzy, jeśli udało się ustalić sprawcę, możemy domagać się zarówno na drodze prawnej, jak i cywilnej. W rozwiązaniu sprawy pomóc mogą profesjonaliści z Kancelaria Śledczej.
Konsekwencje oszustw internetowych są przykre i dotkliwe dla ofiar, bez względu na rodzaj oszustwa. Dlatego w internecie należy mieć się na baczności cały czas, a niejasne, podejrzane wiadomości oraz niespodziewane znajomości traktować z potrójną podejrzliwością.
Artykuł 190 kk stwierdza, że groźby karalne to przestępstwo, za które grozi kara pozbawienia wolności do lat 2. Jednak to, co dokładnie uznaje się za groźby karalne, nie jest już tak oczywiste. Jakie jest postępowanie w przypadku gróźb karalnych, gdzie należy je zgłosić i jak udowodnić? Wyjaśniamy.
Art. 190 KK stanowi:
Jak więc widać, odpowiedź na pytanie, czy groźby karalne są ścigane z urzędu, jest negatywna. Pokrzywdzony musi sam wystąpić z wnioskiem do organów ścigania, w przeciwnym razie te nie podejmą żadnych działań.
Aby jakieś słowa można było uznać za groźbę karalną, muszą one spełnić pewne założenia:
A gdzie zgłosić groźby karalne? Można to zrobić ustnie w obecności funkcjonariusza policji. Można też złożyć pisemne zawiadomienie do prokuratury. Przepisy nie precyzują tutaj żadnych dodatkowych wymogów formalnych poza złożeniem zeznań.
Niepokojące poszkodowanego zachowania to nie zawsze groźby karalne. Może to być również stalking. O tym, jak sobie z nim radzić, napisaliśmy w tekście: „Stalking – czym jest i jak sobie z nim radzić?”.
Co grozi za groźby karalne? Zgodnie z art. 190 kk karą za groźby karalne może być grzywna, ograniczenie wolności lub pozbawienie wolności – od 1 miesiąca do 2 lat. Kara pozbawienia wolności może jednak zostać warunkowo zawieszona – wówczas sprawca nie trafi do więzienia, jeśli przez wyznaczony okres próbny będzie postępował zgodnie z prawem.
Odpowiedzialności karnej podlegają osoby nieletnie po ukończeniu 17. roku życia. Oznacza to, że jedynie one mogą być sądzone za groźby karalne. W wyjątkowych sytuacjach granica wieku może być obniżona do 15. roku życia, jednak groźby karalne nie są uznawane za powód do takiego działania.
W dobie Internetu coraz częściej ma się do czynienia z groźbami karalnymi na Facebooku czy innych portalach społecznościowych. Prokuratorzy otrzymują bardzo wiele takich zgłoszeń. Takie groźby traktowane są dokładnie tak samo, jak groźby słowne wystosowane w stronę pokrzywdzonego w bezpośredniej rozmowie. Jeśli więc stykasz się z groźbami w Internecie, zadbaj o to, by zrobić screena komentarza czy wiadomości – może on być później dowodem w sprawie. Podobnie sytuacja wygląda w przypadku gróźb karalnych przez smsy.
W przypadku gróźb karalnych przedawnienie następuje po 5 latach od popełnienia czynu. Jeśli w tym czasie organy ścigania wszczęły postępowanie, to do tego okresu dolicza się dodatkowe 10 lat.
Groźby karalne to przestępstwo, które często jest przez poszkodowanych bagatelizowane i w konsekwencji pozostaje niezgłoszone. Jeśli czujesz się zagrożony przez słowa drugiej osoby, warto, byś zaczerpnął porady prawnej lub od razu skontaktował się z organami ścigania – osoba dopuszczająca się takiego czynu nie powinna pozostawać bezkarna.
Pod względem liczby wypadków drogowych Polska niestety wciąż jest w czołówce Europy. W 2017 roku w naszym kraju miało miejsce 32 760 wypadków drogowych, w których zginęło 2831 osób, a rannych zostało 39 466. Jaka kara grozi osobie, która spowoduje wypadek? Co w sytuacji, gdy będzie to wypadek śmiertelny lub gdy sprawca był nietrzeźwy? Analizujemy.
Zanim odpowiemy sobie na pytanie, jaka kara grozi za spowodowanie wypadku drogowego, musimy wprowadzić rozróżnienie, o którym wielu kierowców zapomina.
Kolizja drogowa to zdarzenie komunikacyjne, w którym ucierpiały jedynie pojazdy, a nie ich kierowcy lub piesi. Z kolei wypadek komunikacyjny ma miejsce wtedy, kiedy poszkodowanymi są również ludzie. Różnica w postępowaniu jest znaczna – w przypadku kolizji należy w miarę możliwości usunąć pojazdy z drogi i spróbować porozumieć się z drugim kierowcą. Jeśli dojdzie do porozumienia, wzywanie policji nie jest konieczne. Z kolei w przypadku wypadku drogowego należy powiadomić zarówno policję, jak i pogotowie, a także pozostawić pojazdy w zastanym miejscu, odpowiednio je zabezpieczając.
Kolizja drogowa najczęściej będzie stanowić wykroczenie, a jej sprawca otrzyma mandat. Natomiast wypadek komunikacyjny, jeśli doprowadził do rozstroju zdrowia lub naruszenia czynności ciała na dłużej niż 7 dni, traktowany będzie już jak przestępstwo – bez względu na to, czy kierujący naruszył zasady ruchu drogowego umyślnie, czy nieumyślnie.
Zgodnie z artykułem 177 kk sprawcą wypadku drogowego może być każdy uczestnik ruchu drogowego, a więc zarówno kierowca pojazdu, jak i pieszy czy rowerzysta. Aby zdarzenie mogło jednak być zakwalifikowane jako wypadek drogowy, musi brać w nim udział przynajmniej jeden pojazd.
Kara za spowodowanie wypadku drogowego może wynieść nawet do 3 lat pozbawienia wolności. Jednak jeśli w konsekwencji wypadku jeden z uczestników odniesie ciężkie obrażenia ciała lub poniesie śmierć, sprawcy może grozić nawet od 6 miesięcy do 8 lat więzienia. Kara za spowodowanie wypadku śmiertelnego będzie również wyższa, jeśli sprawca był pod wpływem alkoholu lub zbiegł z miejsca wypadku (przeczytaj też: Co grozi za jazdę po wpływem alkoholu? [link]).
Czy za spowodowanie wypadku można stracić prawo jazdy? Tak – jeśli sąd nałoży na sprawcę zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych, który będzie dłuższy niż rok, kierowca po upływie tego czasu będzie musiał ponownie podejść do egzaminu na prawo jazdy.
Spowodowanie wypadku po alkoholu traktowane jest bardziej surowo. Za to przestępstwo sprawcy może grozić o 9 miesięcy do 4,5 roku pozbawienia wolności. Podobnie jak w poprzednim przypadku, kara może być wyższa, jeśli sprawca zbiegł z miejsca popełnienia przestępstwa.
Wyroki za spowodowanie wypadku śmiertelnego pod wpływem alkoholu mogą wynieść nawet od 2 do 12 lat pozbawienia wolności. W takiej sytuacji sąd też obligatoryjnie orzeka zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych. Często zakaz ten jest dożywotni.
Zakaz prowadzenia pojazdów czy też pozbawienie wolności to nie jedyna kara, jaka może czekać sprawcę wypadku. Sąd może również orzec o konieczności naprawienia szkody lub zadośćuczynienia poszkodowanemu – na przykład poprzez wypłatę odszkodowania. Warto pamiętać, że poszkodowany (lub jego rodzina) mogą także dochodzić odszkodowania na drodze cywilnej. Odszkodowanie za spowodowanie wypadku śmiertelnego może obejmować na przykład zwrot kosztów pogrzebu czy też odszkodowanie za pogorszenie sytuacji życiowej (np. w przypadku śmierci ojca, który był jedynym żywicielem rodziny).
Spowodowanie wypadku drogowego to przestępstwo, które wciąż zdarza się w Polsce bardzo często i za które grozi poważna kara. Bez względu na okoliczności, w takiej sytuacji warto skorzystać z pomocy prawnika, który doradzi i zadba o to, by wyrok był dla oskarżonego jak najbardziej korzystny.
Regulacje dotyczące posiadania narkotyków różnią się znacząco w różnych krajach Unii Europejskiej – nic dziwnego, że wiele osób ma wątpliwości co do tego, czy w Polsce jest to legalne. Czy za posiadanie narkotyków w naszym kraju grozi kara, a jeśli tak – to jaka? Wyjaśniamy.
Posiadanie narkotyków w Polsce jest przestępstwem. Bez znaczenia jest to, czy posiadamy znaczną ich ilość, czy tylko jedną działkę (która w przypadku różnych narkotyków może różnić się rozmiarem, czyli może to być zarówno np. 1 gram, ale i 0,1 grama czy też jedna tabletka) – w każdym przypadku jest to niezgodne z prawem. Jedyna sytuacja, w której nie zostanie to uznane za przestępstwo, ma miejsce wtedy, gdy znaleziona zostanie przy nas śladowa ilość narkotyku (często pozostała po zażyciu) – czyli na przykład osad w foliowym woreczku.
Pełną listę substancji klasyfikowanych jako narkotyki można znaleźć w załączniku do ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.
Wymiar kary za posiadanie narkotyków (zgodnie z art. 62 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii) zależny jest od tego, jaki rodzaj i jaka ilość substancji została znaleziona przy oskarżonym oraz od tego, czy osoba ta była wcześniej karana. Pod uwagę brany jest również sposób zachowania się oskarżonego po popełnieniu przestępstwa i przed sądem, a także to, jaki był jego dotychczasowy sposób życia.
Kwestia posiadania narkotyków na własny użytek budziła tak liczne dyskusje, że ostatecznie rozstrzygnięcie w tej kwestii musiał wydać Sąd Najwyższy. Zgodnie z jego orzeczeniem również posiadanie narkotyków na własny użytek jest przestępstwem i podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności lub pozbawienia wolności do lat 3. Co ciekawe, samo stwierdzenie, że ktoś jest pod wpływem narkotyków, nie jest klasyfikowane jako przestępstwo i nie może być jednoznaczne z uznaniem, że osoba ta znajdowała się wcześniej w posiadaniu środków odurzających.
Jeśli jednak przy oskarżonym została znaleziona niewielka ilość substancji, a do tego osoba ta nie była wcześniej karana, istnieje szansa na to, że sąd warunkowo umorzy postępowanie. Aby doprowadzić do jak najbardziej korzystnego rozwiązania sprawy, warto skorzystać z pomocy prawnika.
Posiadanie narkotyków przez osobę nieletnią jest w Polsce coraz większym problemem. Zdarza się, że znajdywane są one nawet u dzieci z podstawówki. Czy takie dziecko będzie podlegać karze?
Ustawa o przeciwdziałaniu narkomanii odnosi się tylko do osób, które ukończyły 17 lat. Oznacza to, że tylko sprawca powyżej 17. roku życia będzie ponosił odpowiedzialność karną. W przypadku osób młodszych (w wieku od 13 do 17 lat) postępowanie będzie się toczyć przed sądem rodzinnym. Ustawa o postępowaniu w sprawach nieletnich podaje, jakie środki wychowawcze i poprawcze można w takie sytuacji zastosować. Są to m.in.: umieszczenie w zakładzie poprawczym lub ośrodku wychowawczym, nadzór kuratora, nadzór opiekuna lub organizacji młodzieżowej, udzielenie upomnienia lub zobowiązanie do jakiegoś postępowania – na przykład uczestnictwa w zajęciach edukacyjnych. Środki te mogą być również zastosowane (zamiast kary) wobec osoby, która ukończyła 17., ale nie ukończyła 18. roku życia – jeśli sąd uzna, że są do takiej decyzji podstawy.
Posiadanie znacznej ilości narkotyków karane jest pozbawieniem wolności od roku do 10 lat. Warto jednak doprecyzować, co dokładnie oznacza ‘znaczna ilość’, gdyż w ustawie nie zostało to wyjaśnione.
W tej kwestii sądy prezentują kilka punktów widzenia. Najpopularniejszym jest ten, jakoby znaczna ilość miała wystarczyć do jednorazowego odurzenia kilkudziesięciu osób (choć można również spotkać się z wykładnią, że oznacza to możliwość jednorazowego odurzenia się kilkudziesięciu tysięcy osób).
Jak więc widać, posiadanie narkotyków w Polsce jest karalne. Forma i wysokość kary zależą jednak od wielu czynników – m.in. wieku oskarżonego czy ilości posiadanej substancji. Jeśli oskarżony posiadał niewielką ilość narkotyków, dotychczas nie był karany, wykaże skruchę i udowodni, że szkodliwość czynu była niewielka, może wnioskować o warunkowe umorzenie postępowania. Warto jednak, by w każdej sytuacji skorzystał z pomocy prawnika, który przygotuje go do postępowania i zadba o maksymalne złagodzenie wyroku.
Prowadzenie auta pod wpływem alkoholu jest w Polsce wciąż poważnym problemem. Nie pomaga zaostrzanie kar – odsetek wypadków na drogach jest w naszym kraju nadal bardzo wysoki, a wiele z nich jest spowodowanych właśnie przez pijanych kierowców. Co grozi za jazdę pod wpływem alkoholu w 2019? Sprawdzamy.
W polskim prawie wyróżnia się stan po spożyciu alkoholu oraz stan nietrzeźwości.
Stan po spożyciu alkoholu ma miejsce wtedy, gdy stężenie alkoholu we krwi to od 0,2 do 0,5 promila (lub 0,1 do 0,25mg na 1dm3 wydychanego powietrza). Prowadzenie samochodu w takim stanie traktowane jest jako wykroczenie.
Stan nietrzeźwości zachodzi, gdy stężenie alkoholu we krwi jest większe niż 0,5 promila (lub powyżej ,25mg na 1dm3). Prowadzenie pojazdu w takim stanie jest przestępstwem.
Rozróżnienie tych dwóch sytuacji jest istotne, ponieważ zależy do niego rodzaj nakładanej na kierowcę kary.
W przypadku zatrzymania kierowcy, który znajdował się pod wpływem alkoholu, może on otrzymać do 10 punktów karnych, grzywnę od 50 do 5000 zł, zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych od 6 miesięcy do trzech lat, a także karę aresztu od 5 do 30 dni.
Natomiast w przypadku zatrzymania kierowcy w stanie nietrzeźwości, sprawa będzie traktowana jak przestępstwo, musi więc być rozpatrzona przez sąd. W takiej sytuacji warto zasięgnąć porady prawnej od prawnika, który wesprze oskarżonego w toczącej się sprawie.
Osoba oskarżona o prowadzenie pojazdu w stanie nietrzeźwości może otrzymać karę grzywny, ograniczenia lub pozbawienia wolności do dwóch lat. Grzywna zależna jest od sytuacji majątkowej oskarżonego. Z kolei kara ograniczenia wolności polega na wykonywaniu prac społecznych lub potrąceniu wynagrodzenia.
Warto pamiętać, że jeśli kierujący pod wpływem alkoholu lub w stanie nietrzeźwości doprowadzi do kolizji lub wypadku drogowego, kara może być znacznie wyższa. Więcej na ten temat przeczytasz tutaj (link do artykułu ‘Jaka kara za spowodowanie wypadku drogowego?’).
Wymóg powtórnego podejścia do egzaminu na prawo jazdy zachodzi wtedy, kiedy kierowca utraci możliwość prowadzenia pojazdów mechanicznych na dłużej niż 1 rok. Jeśli zakaz będzie obejmował krótszy czas, np. 6 miesięcy, po zakończeniu tego okresu kierujący musi po prostu zwrócić się do odpowiedniego organu o zwrócenie dokumentu – nie wiąże się to z żadnymi dodatkowymi wymogami.
W przypadku powtórnego przyłapania już raz skazanego kierowcy na jeździe w stanie nietrzeźwości konsekwencje są dużo poważniejsze – sąd może bowiem orzec karę od 3 miesięcy do 5 lat. Podobnie będzie wyglądać sytuacja, gdy na jeździe w stanie nietrzeźwości zostanie przyłapany kierujący, który wcześniej otrzymał zakaz prowadzenia pojazdów.
Według polskich przepisów jazda pod wpływem alkoholu na rowerze również jest karalna. Rowerzysta w stanie po spożyciu alkoholu może otrzymać mandat w wysokości od 300 do 500 zł. Natomiast rowerzysta w stanie nietrzeźwości otrzyma mandat w wysokości 500 zł.
Jeśli jednak rowerzysta będący pod wpływem alkoholu stanowił zagrożenie dla innych uczestników ruchu drogowego, sąd może nałożyć na niego karę grzywny od 20 do 5000 zł, a także karę aresztu od 5 do 14 dni. Dodatkowo rowerzysta może otrzymać zakaz prowadzenia pojazdów innych niż mechaniczne na okres maksymalnie trzech lat. W przypadku rowerzysty w stanie nietrzeźwości kara aresztu może wydłużyć się do 30 dni.
W Europie Zachodniej kary dla pijanych kierowców są znacznie wyższe niż w Polsce. W Niemczech mandat może wynieść do 1500 euro, w Czechach – do 1800 euro, a we Francji – nawet do 4500 euro! Warto przed wyjazdem zorientować się dokładnie co do przepisów panujących w danym kraju – w niektórych państwach dopuszcza się bowiem u kierowców do 0,5 promila alkoholu we krwi, ale przepisy te nie dotyczą na przykład obcokrajowców, u których limit ten jest zerowy. Warto też wiedzieć, że dopuszczalne stężenie alkoholu we krwi różni się w zależności od kraju – w Czechach jest to bezwzględnie 0,0 promila, w Szwajcarii – 0,2 promila, we Włoszech czy Holandii – 0,5 promila itp.
Jazda pod wpływem alkoholu to w Polsce częste przestępstwo. Choć w 2019 roku kary za nie nie wzrosły, można spodziewać się, że ustawodawca będzie dążył do ich podniesienia – w trosce o bezpieczeństwo uczestników ruchu drogowego.