W mediach często słyszy się o budynkach przeznaczonych do rozbiórki, w których wciąż ktoś mieszka. Co w takiej sytuacji może zrobić właściciel nieruchomości, a jakie prawa przysługują lokatorom?
Pozwolenie na rozbiórkę to często dopiero sam początek drogi do rozebrania budynku. Zanim zajmie się nim ekipa od wyburzeń, należy uregulować sytuację jego ewentualnych lokatorów.
Zgodnie z prawem, gdy budynek wymaga opróżnienia z powodu jego rozbiórki lub gruntownego remontu, jego lokatorzy muszą przenieść się do wskazanego przez właściciela lokalu zamiennego. Koszty przeprowadzki ponosi właściciel, a czynsz nie może przekraczać dotychczasowych opłat.
Przeczytaj także: Eksmisja lokatora z mieszkania własnościowego – kiedy jest możliwa i jak przebiega?
Jednak w przypadku kamienic czynszowych zasiedlanych na mocy dawnych przepisów, czy też budynków należących do gmin, to na gminach właśnie spoczywa obowiązek znalezienia mieszkania zastępczego. Przepisy chroniące lokatorów budynków przeznaczonych do wyburzenia zmieniały się w ostatnich latach wielokrotnie. Póki co, ostatnią decyzją Sejmu w tej sprawie, gminy do 31 grudnia 2019 mają obowiązek zapewnienia najemcom prawa do lokalu zastępczego oraz pokrycia kosztów przeprowadzki w związku z koniecznością remontu lub rozbiórki budynku. Okres ten wydłużano już dwa razy.
Przeczytaj także: Jak wygląda eksmisja z lokalu komunalnego i socjalnego?
W przypadku, gdy do rozbiórki ma pójść mieszkanie z lokatorem, należy wezwać go do opuszczenia lokalu i skorzystania z mieszkania zastępczego.
Jeśli lokatorzy budynku przeznaczonego do rozbiórki nie chcą go opuścić i przenieść się do lokalu zamiennego, właściciel ma prawo wystąpić z pozwem o eksmisję z lokalu mieszkalnego. Procedura może się ciągnąć, bo wymaga zaangażowania sądu.
Przeczytaj także: Kto może wszcząć postępowanie eksmisyjne?
Jeśli sąd wyda nakaz eksmisji, to po opatrzeniu go klauzulą wykonalności, będzie on podstawą prawną eksmisji. Z takim wnioskiem o eksmisję lokatora właściciel może zgłosić się do komornika, który eksmisję przeprowadzi.
Przeczytaj także: Otrzymałeś pozew o eksmisję? Oto, co możesz zrobić!
Warto jednak przypomnieć tu o wyjątkach, w wypadku których ochrona lokatorów jest mocniejsza, a pozew o eksmisję może okazać się nieskuteczny. Eksmitować nie można kobiet w ciąży, małoletnich, niepełnosprawnych, ubezwłasnowolnionych oraz ich opiekunów obłożnie chorych, emerytów i rencistów oraz bezrobotnych
Co do zasady, wniosek o eksmisje z mieszkania nie może zostać wykonany także w okresie ochronnym, który przypada od 1 listopada do 31 marca.
Zagadnienie sytuacji lokatorów budynków przeznaczonych do rozbiórki w ostatnich latach jest jednym z trudniejszych na gruncie prawa. Zasadniczo osobom takim należą się lokale zastępcze, a gdy nie chcą się wyprowadzić, można wnioskować o eksmisję. Jednak sprawy te są tak złożone, że obędzie się bez wiedzy ekspertów. Sprawy takie pomogą rozwiązać prawnicy z Kancelarii Śledczej.
W Polskich miastach jest blisko 46 tys. pustostanów. Leżące odłogiem lokale to często łakomy kąsek – media co jakiś czas opisują historie zajęcia pustych mieszkań przez tak zwanych dzikich lokatorów. Jakie mogą być skutki prawne takiego działania?
Co do zasady, należy przyjąć, że samowolne zajęcie mieszkania jest działaniem nielegalnym, ponieważ narusza cudze prawo własności. Nawet jeżeli mieszkanie było puste przez jakiś czas, nie oznacza to, że jest ono nieużywane lub w przyszłości nie zostanie zajęte. Podobnie dzieje się w przypadku samowolnego zajęcie mieszkania komunalnego, które także posiada swojego właściciela – jest nim gmina.
Konsekwencje jakie rodzi samowolne zajęcie mieszkania, to przede wszystkim roszczenia właściciela o zwrot nieruchomości oraz odpowiedzialność odszkodowawcza. Jak wskazuje art. 18 ustawy o ochronie praw lokatorów, osoby zajmujące lokal bez tytułu prawnego są obowiązane do dnia opróżnienia lokalu co miesiąc uiszczać odszkodowanie.
Przeczytaj także artykuły o tym, kto może eksmitować, jak eksmitować członka rodziny oraz czy jest możliwa eksmisja lokatora z mieszkania własnościowego.
Bezumowne korzystanie z mieszkania rodzi też określone konsekwencje w przypadku eksmisji. Jest to jeden z niewielu przypadków, gdy dopuszczalna jest eksmisja „na bruk”, czyli bez gwarancji innego lokalu. Nie obowiązuje też okres ochronny lokatorów (więcej informacji w artykule o okresie ochronnym). Dopiero od niedawna i w szczególnie uzasadnionych przypadkach sąd może lokatorom korzystającym z lokalu bez tytułu prawnego, przyznać prawo do lokalu socjalnego.
A co gdy otrzymamy pozew o eksmisję? Przeczytaj jak odpowiedź na pozew o eksmisję.
W internecie często można natrafić na pytania, jak zająć pustostan i czy to legalne. Są one problematyczne z kilku powodów. Podstawowym jest brak w polskim prawie definicji pustostanu. Wobec tego, potocznie przyjąć można, że pustostanem jest lokal, który z jakichś przyczyn stoi nieużywany i niezamieszkany oraz nie widać, by ktoś się nim interesował. Innymi słowy, wygląda na porzucony. Czy to jednak wystarczające przesłanki, by można było się wprowadzić do takiego pustego mieszkania lub lokalu? Niekoniecznie.
Polskie prawo nie przewiduje możliwości, by nieruchomość pozostawała bez właściciela. Ostatecznie, jeśli np. ostatni właściciel umrze bez spadkobierców, własność przechodzi państwo. Dlatego zajmowanie lokalu bez tytułu prawnego ma konsekwencje w postaci naruszenia prawa własności. A to z kolei prowadzić może do wielu kolejnych następstw, np. roszczeń o zwrot lokalu, eksmisji, a nawet odpowiedzialność odszkodowawczą. To jednak teoria. W praktyce musi znaleźć się ktoś, kto do takiej odpowiedzialności nas pociągnie czyli właściciel lub zarządca. A do tego może, ale – skoro nieruchomość jest porzucona – dojść wcale nie musi.
W grę wchodzi tutaj instytucja zasiedzenia, która po odpowiednim czasie – 20 lat w dobrej wierze i 30 lat w złej wierze (czyli np. gdy wiedzieliśmy, że nieruchomość do kogoś należy) i przy określonych warunkach (np. porzucenie nieruchomości przez właściciela) pozwala nabyć do niej prawo własności. Niemożliwe jest jednak zasiedzenie lokalu komunalnego lub innych nieruchomości należących do gminy.
Przeczytaj także artykuł o eksmisji z lokalu komunalnego i socjalnego.
Szczególną odmianą zajęcia pustostanu jest squatting. Squaty (lub skłoty) to nieruchomości zajęte przez mniej lub bardziej zorganizowane grupy, które często prowadzą „wolny tryb życia” lub wyznają poglądy anarchistyczne. A co za tym idzie, skłotersi często swoje postępowanie tłumaczą walką z systemem, „uwalnianiem mieszkań”, walką z konsumpcjonizmem i polityką neoliberalną.
Sqatting najczęściej dotyczy dużych lokali, jak stare budynki poprzemysłowe, kamienice czy magazyny.
W squatach mieszkańcy organizują działalność kulturalną czy społeczną. Jednak w świetle prawa ich zachowanie to dalej samowolne zajęcie lokalu mieszkalnego. Dodać można, że w wielu krajach sqatting jest uznawany za przestępstwo.
Samowolne zajęcie mieszkania czy pustostanu to działanie ryzykowne, bo prawo nie jest przychylne dla dzikich lokatorów. Warto pamiętać, że właściciel zajętej nieruchomości może domagać się odszkodowania, a w przypadku eksmisji nie ma taryfy ulgowej – może skończyć się eksmisją „na bruk”.
Lokale komunalne oraz lokale socjalne to zazwyczaj towar deficytowy – czas oczekiwania na oba rodzaje mieszkań jest bardzo długi. Dlatego, kiedy już zostaną przyznane lepiej nie dopuścić do sytuacji, w której grozić będzie eksmisja. Kiedy to może się wydarzyć?
Na początek warto zakreślić różnice między mieszkaniem socjalnym a komunalnym – bardzo często bywają mylone. Oba typy mieszkań należą do gminy i to ona rozdziela je pomiędzy osoby kwalifikujące się do otrzymania któregoś z nich. Najczęściej obu rodzajów mieszkań jest w zasobie gminy mniej niż chętnych.
Mieszkanie komunalne przysługuje osobom, których zarobki są zbyt niskie, by mogły one pozwolić sobie na zakup czy wynajem mieszkania na zasadach komercyjnych, ale jednocześnie stać je na utrzymanie takiego mieszkania. O tym, na jakich zasadach przyznawane są mieszkania komunalne, każda gmina decyduje samodzielnie. Najczęściej określa się górną granicę dochodów, jakie może osiągać osoba, której przyznano lokal komunalny. Nie może też posiadać prawa do innego lokalu.
Mieszkania socjalne przysługują osobom najuboższym bez prawa do innego lokalu. Najczęściej chodzi tu o osoby o znikomych lub żadnych zarobkach, często po wyroku eksmisyjnym, w którym sąd przyznał prawo do lokalu socjalnego. I w tym przypadku istnieje granica zarobków, powyżej której najemcy mieszkania socjalnego tracą prawo do lokalu. Czynsze są niższe niż w przypadku mieszkań komunalnych, ale często niższy jest także standard mieszkania.
Oczywiście możliwa jest sytuacja, kiedy lokator utraci prawo do lokalu komunalnego. Jeżeli nie chce z jakiegoś powodu wyprowadzić się z niego sam, grozi mu eksmisja. Pozew o eksmisję z mieszkania komunalnego składa gmina. Może być kilka przyczyn utraty prawa do lokalu komunalnego, które pociągną za sobą eksmisję. Większość sprowadza się do tego, że lokator złamał podpisaną z gminą umowę.
Najczęstszym przypadkiem jest eksmisja lokatora, który nie płaci czynszu.
Gmina ma także możliwość wystąpienia z wnioskiem o eksmisję, gdy lokator:
Do tego dochodzą szczególne przyczyny eksmisji, np. gdy budynek wymaga generalnego remontu lub rozbiórki. Oczywiście jest też możliwa eksmisja z lokalu komunalnego zajmowanego bez umowy najmu, jeśli w jakiś sposób do takiego zajęcia doszło.
Przeczytaj kolejne artykuły, aby wiedzieć, kto może eksmitować i kiedy możliwa jest eksmisja z mieszkania własnościowego.
Jest kilka sposobów na to, by zapobiec lub przynajmniej na jakiś czas wstrzymać eksmisję z mieszkania komunalnego. Jednym z nich jest powołanie się na okresie ochronnym lokatorów, który trwa od 1 listopada do 31 marca. W trakcie trwania okresu ochronnego eksmisja z lokalu mieszkalnego jest niedozwolona, o ile eksmitowanemu nie wskazano innego lokalu lub nie przyznano lokalu socjalnego.
W tym artykule piszemy więcej o okresie ochronnym lokatorów.
Jak jeszcze uniknąć eksmisji z mieszkania komunalnego? Być może lokator jest jedną z osób, która kategorycznie nie może być eksmitowana, bo zabrania tego prawo. Katalog takich osób znajduje się w kolejnym paragrafie.
Informacje o tych okolicznościach należy zawrzeć w odpowiedzi na pozew. Tutaj radzimy jak przegotować odpowiedź na pozew o eksmisję.
Generalnie, po niedawnych zmianach w przepisach stanowiących podstawę prawną do eksmisji, ustawodawca co do zasady zakazał eksmisji na bruk. I choć wciąż istnieje kilka wyjątków od tej reguły, to jest także żelazny katalog osób, których nie można objąć wnioskiem o eksmisję. Są to:
Możliwe jest także, by gmina wystąpiła z wnioskiem o eksmisję z mieszkania socjalnego, które wcześniej otrzymał lokator. Eksmisja z mieszkania socjalnego możliwa jest właściwie z tych samych powodów, co eksmisja z mieszkania komunalnego – czyli głównie zaleganie z czynszem, niszczenie mieszkania czy naruszanie porządku.
Ale jak już wspomniano wyżej, eksmisja z lokalu socjalnego na bruk jest niemożliwa. Gmina musi znaleźć tzw. pomieszczenie, chyba że eksmitowany lokator dopuszczał się przemocy rodzinnej lub zajmował lokal bez tytułu prawnego.
Przeczytaj także, kiedy możliwa jest eksmisja członka rodziny.
Jeżeli doszło do zajęcia nieruchomości bez tytułu prawnego, to prawa lokatora bez umowy najmu są dość ograniczone. Nakaz eksmisji jest właściwie nieunikniony, a w grę nie wchodzą żadnego rodzaju ulgi czy wyjątki. Możliwa jest eksmisja lokatora bez tytułu prawnego na bruk. Choć od niedawna sąd może orzec o uprawnieniu takiej osoby do lokalu socjalnego, wówczas, gdy uzna, że przyznanie tego lokalu byłoby w świetle zasad współżycia społecznego szczególnie usprawiedliwione.
Istnieje wiele możliwych przyczyn eksmisji – zarówno z mieszkania komunalnego i mieszkania socjalnego. Jednak są także metody, dzięki którym eksmisji można uniknąć. W przypadku problemów warto skorzystać z pomocy Kancelarii Śledczej.
Jak podaje Ministerstwo Sprawiedliwości, tylko w 2016 roku do komorników w Polsce wpłynęło ponad 8,4 tysięcy spraw o eksmisję. Procedura ta jest dość trudna, ale to często ostateczna możliwość odzyskania nieruchomości. Kto i kiedy może wystąpić z pozwem o eksmisję?
Z wnioskiem o eksmisję najczęściej występuje właściciel lokalu, który chce pozbyć się z niego niechcianych z jakichś przyczyn lokatorów, bo np. najemca nie płaci czynszu. Ale w praktyce prawo przyznaje możliwość rozpoczęcia procedury eksmisji znacznie szerszemu gronu osób.
Wniosek o eksmisję lokatora, także z mieszkania własnościowego, mogą starać się pozostali lokatorzy, spółdzielnia mieszkaniowa, gmina, a czasem nawet sąsiedzi.
Najogólniej można przyjąć, że podstawą prawną do pozwu o eksmisję będą przepisy Kodeksu cywilnego, które stwierdzają, że właściciel może korzystać z rzeczy w sposób nieograniczony inaczej niż przez prawo i zasady współżycia społecznego. Ale inne ustawy, w tym m.in. ustawa o ochronie praw lokatorów, zawierają więcej szczegółowych przepisów, którymi można się w tym przypadku posłużyć.
Eksmisja komornicza z mieszkania własnościowego przeprowadzana jest na podstawie wyroku sądu, który orzekł o eksmisji. To ile trwa postępowanie eksmisyjne, zależy od bardzo wielu czynników, m.in. od sprawności komornika, od tego czy osoby eksmitowane z nim współpracują, czy należy im się lokal socjalny, czy gmina dysponuje wolnym lokalem, czy nie wypada okres ochronny itd.
Czy można eksmitować osobę zameldowaną? W takim przypadku sprawa jest jasna. Meldunek nie daje żadnych praw do mieszkania czy innego lokalu. Czy więc właściciel mieszkania może wyrzucić osobę zameldowaną? Tak. Eksmisja z mieszkania własnościowego osoby zameldowanej nie różni się od eksmisji lokatora niezameldowanego. Meldunek nie ma w postępowaniach o eksmisję, jak zresztą w wielu, jeśli nie większości procedur prawnych, żadnego znaczenia. Osoba zameldowana może być eksmitowana z tych samych przyczyn, co lokator niezameldowany w danym lokalu.
Czy spółdzielnia może eksmitować z mieszkania własnościowego? Odpowiedź znów jest pozytywna. Tak, w określonych przypadkach. Kiedy spółdzielnia może skierować pozew o eksmisji? M.in., gdy lokator ma duże zaległości w czynszu, stwarza zagrożenie dla pozostałych mieszkańców i utrudnia im życie, gdy nagminnie łamie regulamin spółdzielni mieszkaniowej. W tych przypadkach w pierwszej kolejności spółdzielnia wygasza prawo lokatora do mieszkania spółdzielczego.
Eksmisja członka rodziny jest możliwa w kilku przypadkach. Zgodnie z art. 13 ust. 2 ustawy o ochronie praw lokatorów, sąd może nakazać eksmisję małżonka, rozwiedzionego małżonka lub innego współlokatora tego samego lokalu, jeżeli ten swoim rażąco nagannym postępowaniem uniemożliwia wspólne zamieszkiwanie. Przepis ten może być też podstawą prawną do eksmisji alkoholika z domu.
O eksmisji z domu rodzinnego małżonka sąd może też zdecydować przy rozwodzie lub separacji.
Kolejną kategorią jest eksmisja członka rodziny, który stosuje przemoc w rodzinie. Jest ona o tyle surowa, że osoba taka może być właściwie eksmitowana na bruk, bez prawa do innego lokalu. Nie obowiązuje tu także okres ochronny lokatorów, kiedy eksmisji się nie przeprowadza.
W tych przypadkach z pozwem o eksmisję występują członkowie rodziny zamieszkujący wspólnie z osobą, którą chcą eksmitować. W takim przypadku może dojść nawet do eksmisji komorniczej z mieszkania własnościowego.
Eksmisja z lokalu komunalnego także jest możliwa. Z pozwem o eksmisję występuje gmina, która w tym przypadku jest właścicielem mieszkania. Kiedy? Np. gdy lokator zalega z czynszem, utrudnia życie innym mieszkańcom, lokal jest znacząco niszczony.
Eksmisja w tym przypadku jest możliwa także, kiedy lokator przestanie kwalifikować się do otrzymania mieszkania komunalnego, ale nie chce się wyprowadzić. Prawo do lokalu komunalnego przepada, gdy lokator przekroczy dochody określone przez gminę lub uzyska prawo do innego lokalu w tej samej gminie.
Eksmisja możliwa jest w wielu przypadkach, ale przepisy w tej materii są skomplikowane i wymagają biegłości w prawie. Jeśli chcemy z mieszkania sprawnie eksmitować niechcianego lokatora, warto skorzystać z porad specjalistów z Kancelarii Śledczej.
Eksmisja to rozwiązanie drastyczne i ostatecznie, ale nie zawsze nieuniknione. Prawo często stoi po stronie lokatorów. Warto znać przepisy, które pomogą uniknąć przymusowej wyprowadzki.
Na szczęście dla zagrożonych eksmisją lokatorów, warunki prawne, które trzeba spełnić, aby eksmisja z mieszkania była możliwa, są jasno określone w przepisach i dość surowe. Boisz się, że może nad Tobą wisieć widmo eksmisji? Oto powody, przez które można otrzymać nakaz eksmisji z mieszkania:
Wstrzymanie eksmisji z mieszkania lub jej oddalenie jest możliwe w kilku przypadkach, nawet jeśli właściciel wysłał wezwanie do opuszczenia lokalu, ale nie zostało ono zrealizowane. Ważne jest przy tym, aby wiedzieć, jak wygląda sprawa w sądzie o eksmisję i jak można bronić się przed eksmisją z mieszkania, czy jak uniknąć eksmisji z mieszkania komunalnego. Pomóc mogą w tym eksperci z Kancelarii Śledczej.
O eksmisji każdorazowo orzeka sąd. Aby sprawa się rozpoczęła, osoba zainteresowana eksmitowaniem lokatora musi go pozwać. Po wniesieniu pozwu o eksmisję przez jedną ze stron, sąd dostarczy pozostałym jego odpisy i wezwie w odpowiednim terminie do złożenia wyjaśnień, m.in. o tym, czy pozwanemu przysługuje prawo do lokalu socjalnego. W kwestii prawa do lokalu lub jego braku sąd orzeka każdorazowo w sprawach o eksmisję z urzędu.
Jeśli sąd orzeknie o eksmisji, czyli obowiązku wyprowadzki i opróżnienia lokalu, to osoba pozywająca może zwrócić się do komornika, który przeprowadzi eksmisję z mieszkania.
Przez sprawę o eksmisję w sądzie i potem przeprowadzić pomogą prawnicy z Kancelarii Śledczej.
To jedno z podstawowych narzędzi, w którym wskazujemy, jak się bronić w sprawie o eksmisję. Odpowiedź na pozew o eksmisję powinna zawierać wszelkie przesłanki, które przemawiają za tym, że pozew o eksmisję jest bezzasadny. Ewentualnie argumenty wskazujące, że należy wstrzymać eksmisję z mieszkania lub osobie zagrożonej eksmisją przysługuje prawo do lokalu socjalnego.
Jednym ze sposobów na to, jak bronić się przed eksmisją z mieszkania, jest podniesienie argumentu o okresie ochronnym lokatorów, który trwa od 1 listopada do 31 marca. Gdy trwa okres ochronny, eksmisja jest niemożliwa, jeśli osobie eksmitowanej nie wskazano innego lokalu czy nie przyznano lokalu socjalnego. Chyba, że sprawa dotyczy osoby stosującej tzw. „przemoc domową”. Wówczas przepisy dopuszczają odstępstwo. Kolejne odstępstwo jest dopuszczalne, gdy sąd uzna pozew o opróżnienie lokalu zajmowanego bez tytułu prawnego. Wtedy też nie obowiązuje okres ochronny.
Prawo bardzo jasno określa kogo nie można eksmitować bez przyznania lokalu socjalnego, nawet, gdy spełnione zostały warunki eksmisji. Eksmitować nie można:
Wniosek o przyznanie lokalu socjalnego po eksmisji zawsze przysługuje wskazanym wyżej osobom. O tym, czy lokal socjalny się należy lub też nie, w każdym wyroku eksmisyjnym decyduje sąd.
Według najnowszych przepisów, o prawo do lokalu socjalnego mogą ubiegać się także osoby, wobec których skierowano pozew o opróżnienie lokalu zajmowanego bez tytułu prawnego. Sąd przyzna lokal, jeśli w świetle zasad współżycia społecznego jest to szczególnie usprawiedliwione. Osoba zagrożona eksmisją powinna takie przesłanki wskazać w odpowiedzi na pozew o eksmisję.
Eksmisja często wydaje się czymś nieuniknionym, lecz w praktyce istnieją sposoby, aby ją legalnie zablokować lub odsunąć w czasie. Dla własnego interesu lepiej dobrze znać przepisy i skontaktować się z prawnikami, którzy profesjonalnie doradzą w sprawach o eksmisję.
Co zrobić, kiedy otrzymaliśmy pozew o eksmisję? Czy wyrzucenie z lokalu zawsze jest nieuniknione? Nie zawsze. Warto wiedzieć kto i kiedy może powołać się na tzw. okres ochronny lokatorów oraz kiedy przysługuje lokal socjalny.
Okres ochronny lokatorów to wyznaczony przepisami prawa czas w roku, kiedy lokatorów nie można wyrzucić z mieszkania. Ściślej mówiąc, to czas, kiedy bezwzględnie nie można dokonać eksmisji osoby, która nie posiada prawa do lokalu socjalnego lub której gmina nie może zapewnić pomieszczenia zastępczego. Warto przypomnieć, że w świetle niedawno zmienionych przepisów polskiego prawa, generalnie, bez względu na okres ochronny, eksmisja „na bruk” jest niemożliwa (choć są wyjątki, o czym niżej).
Prawo ściśle określa od kiedy jest okres ochronny przed eksmisja. Okres ochronny lokatorów według ustawy o ochronie lokatorów trwa od 1 listopada do 31 marca.
Co do zasady, w przypadku eksmisji, okres ochronny dotyczy osób, którym nie wskazano lokalu socjalnego, do którego mogą się przenieść. Powinna to zrobić gmina. Jeśli tak się nie stało, to eksmisja lokatora jest niemożliwa.
Lokal socjalny zawsze przysługuje pewnym grupom osób, co w praktyce oznacza, że nie można eksmitować ich niezależnie od trwania okresu ochronnego. Komu przysługuje mieszkanie socjalne i kogo nie można eksmitować?
Jednak od tej zasady są wyjątki, w których możliwa jest eksmisja „na bruk”. Dzieje się tak, gdy pozew o eksmisję dotyczył osób stosujących przemoc w rodzinie, osób rażąco lub uporczywie wykraczających przeciwko porządkowi domowemu albo przez niewłaściwe zachowanie czyniących uciążliwym korzystanie z innych lokali w budynku. Kolejny przypadek dotyczy sytuacji, w której lokal został przez eksmitowanego zajęty bez tytułu prawnego.
Nie podlega pod okres ochronny eksmisja związana z najmem okazjonalnym.
W przypadku każdej sprawy o eksmisję, sąd z urzędu musi orzec, czy danej osobie przysługuje mieszkanie socjalne, więc wniosek o przyznanie lokalu socjalnego po eksmisji nie jest potrzebny podczas rozprawy sądowej. Należy jednak jak najdokładniej udowodnić, że takie prawo się należy. Pomóc mogą w tym prawnicy z Kancelarii Śledczej. Jeśli sąd przyzna prawo do lokalu socjalnego, to eksmisja lokatora jest niemożliwa dopóki gmina takiego lokalu nie zapewni.
Jeśli sąd przyznał prawdo do lokali socjalnego, to z wnioskiem o przyznanie lokalu socjalnego po eksmisji i orzeczeniem sądu możemy zgłosić się do gminy.
Bez względu na grożącą eksmisję, z wnioskiem o przyznanie lokalu socjalnego do gminy mogą zgłosić się osoby, których sytuacja materialna jest zła i z jakiegoś powodu straciły dotychczasowe mieszkanie.
Wniosek o przyznanie lokalu socjalnego należy złożyć na druku przygotowanym przez gminę. Wnioski takie dostępne są w odpowiednich jednostkach gmin. Należy dokładnie i zgodnie z prawdą wypełnić wszystkie pola wskazane we wniosku. Często wymagana jest podanie uzasadnienia. Wniosek należy podpisać. Jak wypełnić wniosek o mieszkanie socjalne mogą pomóc urzędnicy oraz prawnicy z Kancelarii Śledczej.
Eksmisja to często zawiła i długotrwała procedura, od której występuje wiele wyjątków. Jeżeli zachodzi obawa, że możemy zostać usunięci z lokalu, warto wiedzieć, kiedy eksmitować nie można i komu przysługuje prawo do lokalu socjalnego po eksmisji.